Welkom aan alle deelnemers van deze culturele middag, op 3 augustus 2025.
Mijn naam is Marlies Vogelaar-Hagedoorn M.L.D.
Hoe is de interesse voor Jacqueline van Paaschen en de verbondenheid met Jacoba van Heemskerck van Beest en Marie Tak van Poortvliet ontstaan om hier vandaag een culturele middag aan te besteden?
 
In september 2009 bezocht Onno Maurer, conservator van het Mondriaanhuis in Amersfoort, het kunstatelier Martien om tekeningen uit te zoeken van Jacoba van Heemskerck van Beest, of te wel de vrouwelijke Mondriaan.
Deze tentoonstelling duurde van 19 sept. 2009 tot en met 10 januari 2010.
Door de onbekendheid van Jacoba destijds werd deze tentoonstelling druk bezocht.
 
Als galeriehouder is het van belang te weten wat deze verbondenheid betekent en waarom verbinden zo belangrijk is in de kunst.
Voor altijd verbonden door hun verleden in het heden d.m.v. kunst alles te hebben gegeven zijn dan ook Jacqueline, Jacoba en Marie.
​
De huisarts van Jacoba destijds, de grootvader van de huidige Dr. Bastiaan Vaandrager, heeft er voor gezorgd dat beide dames, Marie en Jacoba, samen zijn gaan wonen.
Als dank voor de verzorging van Jacoba heeft Marie hem een document geschonken waarin zij schrijft dat beide dames voor de antroposofie hebben gekozen, waarin zij beiden waardering kregen voor hun kunst.
Jacoba als kunstenaar en vernieuwer m.b.t. de ontwikkeling van de moderne schilderkunst en Marie als kunstverzamelaar met haar vernieuwende ideeën.
In 1908 betrok Marie haar zomerwoning waaraan zij een atelier liet bouwen voor Jacoba.
Bij de ingang van het Marie Tak van Poortvliet ziet u beide dames een klein zwart stropdasjes dragen op een groepsfoto. Dit is dan ook hun zichtbare verbondenheid.
Het is niet vreemd dat Marie uiteindelijk de grote inspiratiebron van Jacqueline werd.
Beider leven was grotendeels een leven van doorzettingsvermogen en een groot verantwoordelijkheidsgevoel, waarin ze ook veel onbegrip hebben gekend.
 
Jacqueline schrijft dan ook over de levenslange verbinding van beide dames, waarin de kunst, de liefde voor elkaar en hun spirituele belangstelling een grote rol speelden.
In haar publikaties weet ze niet alleen de liefde voor deze dames te verwoorden maar ook op de deelnemers van deze middag over te brengen. Die verbondenheid maakt haar ook kwetsbaar. Zo zal ook de laatste rustplaats van Jacqueline in de nabijheid van het urnenmonument zijn waarin Marie en Jacoba zijn ondergebracht.
Vandaar voor altijd verbonden door hun verleden in het heden d.m.v. kunst alles te hebben gegeven zijn dan ook Jacqueline, Jacoba en Marie.